Anlaşalım!
Ben bir şey diyorsam, bir şey biliyor da söylüyor olmak zorunda değilim! Sokrates sevdiğim düşünürdür, izinden giderim yeri gelir.. Bildiğim bir şey varsa o da, hiçbir şey bilmediğimdir! Anlayın artık, lütfen!
Çok şey bildiğini sanan insanlardan da hiiiç haz etmem! Ne kadar çok şey biliyor olabilirsinki mübarek! Evrenin sırrını mı çözdün, arşa mı çıktın, nirvanaya mı ulaştın ne yaptın, ha? Yok! Hoşlanmadığım insanlar listesi giderek kabarıyor.. Çok sevilesi değiller, bende mi kabahat! Gelin görün ki çok sevdiğimi zannediyorlar, hem de çoğunu! Yok artık! Sanırım biraz saflar! Ya da benim içim dışım birbirinden habersiz.. Bilemeyeceğim..
Kardeşim, ne demeye sözüne "peygamber sözü" muamelesi yapıyorsun? Bu kadar sorumluluk fazla! Kahvedeki Veli amcanın sözü olsun, politika yapsın.. Kulaktan kulağa dolaşır, seveni de çok olur! Ama hayır, ille bilimsel bir takım araştrma sonuçlarıyla destekleyecek ve kahvedeki Veli amcadan geri kalmaz şekilde at gözlüğüyle havalı havalı konuşacak (Veli amca at gözlüğü takar, ona yakışır, kültürü budur, doğasında vardır, bildiği vardır!)! Kendinle çelişirken aklın neredeydi diye sormak isterim! Karakter bölünmesi, kültür çatışması, aslına dönüş, aslını inkar... Hepsi var!
Oysa bana karşı üslubu şu yönde olsa, "Ben böyle düşünüyorum, böyle biliyorum ama yanlış düşünüyor veya yanlış biliyor olmam ihtimaldir", ben de karşımdaki, kendi fikrini anlatan ve başka fikirlere de açık kapı bırakan, yani ben fikri üzerine fikir üretirken "ağanin pokinin üzerine pok mi olir looo!" demeyen, kişiye ve söylemlerine ılımlı yaklaşacağım. Belki bir tarikat kuracak ve müridi olacağım.. Yazık oldu bi kere artık, ne yapalım..
Böyle böyle derken, bilmiyor olmam da hiçbir pohuma yaramıyor ve ben çok bildiğini sananlara gıcığım! Artıya geçebilecekken eksiye düşürdüler beni.. Dünya çok acımasız!
Sokrates'ten yine bir özlü söz: "Felsefe hayretle başlar"
...
Hayret bi' şey!
.jpg)
