Bizler, Yalancı Çobanın Torunlarıyız

Dürüst olmak gerekirse...

Estağfurullah efendim! Niçin gerekecekmiş dürüst olmak! Şu güne kadar ne zaman gerekmiş dürüst olmak! Ne demekmiş dürüst olmak! Sen var dürüst olmak?

-Sonu iyi oldu! Belli ki duruma Fransız kalmış..-

Açık açık konuşmak, genelde görüş bildirmek gerekiyorsa lafa böyle başlanır: Dürüst olmak gerekirse...
Nasıl bir gereklilik söz konusu? Genelde yalan söylemek mi gerekli? Dürüst olmanın istisnai bir durum olduğu bir zamanda mı yaşıyoruz? Ve bu öyle bir istisna ki, karşı tarafı hoşnutsuz ediyor! Yalan dolan bi' iletişimle, al gülüm ver gülüm yaşayıp gitsek ne ala! İcabında doğru söyleyeni dokuz köyden zopaylan kovalarız, gidecek onuncu köyü de nah bulur!
Evet efendim, biz ne dedik!

Sanki ahlaki bir soruna parmak basıyormuşum, dünya nereye gidiyor, ahlak, değerler, toplum falan feşmekan derdindeymişim gibi göründüysem ve "evet yaa doğru valla" gibi katılanlarım olduysa, bi' sakin durun!
Sorguladığım esasında o değil.. Esasında sorguladığım bi' şey de yok; yalnızca "dürüst olmak gerekirse" diye lafa başlayıp, dürüstlüğün ne büyük bir insani değer olduğunu diline pelesenk eden caaanım toplumumun içine düştüğü çelişki kafama takıldı..

Yoksa, dürüst olmak gerekirse... gerekmez. Yani şart değil. Ben dürüst olmak istesem de -ki hep istedim hiç olmadı- bakalım muhattabım istiyor mu dürüst olmamı!
Aklı varsa istemez..
Netice de evrenin sırrı benim sırrım değil! Küçücük, bok kadar dünyan/dünyam hakkında konuşmuyor muyuz?
Ayrıca doğru duyulacak bir şey değildir; peşinden gidilecek, koşulacak, aranacak ve belki bulunup belki bulunamayacak bir şeydir.
Ya, işte öyle.. Minareyi çalıp kılıfını hazırlayanlar, onlar beni anladı..