Dik durmaya çalışıyorum..
İçsel bi' şeyden bahsetmiyorum, gayet fiziksel anlamda! Trende, vapurda kitap okurken, koltukta, tv karşısında, şu an bu yazıyı yazarken... sopa yutmuş gibi görünüyorum. Sanırım bir haftadır böyle bir çaba içerisindeyim. Bazen zor oluyor, popomu öne doğru ittirip, belime kambur bir görüntü versem pek rahatlayacağım. Bazense böyle daha iyi konsantre olduğumu hissediyorum; ne okuyorsam ona, ne düşünüyorsam ona!
Dedim ya, bazen zor oluyor.. Dik duracak gücüm olmadığı zaman omuzlarımı öne doğru bırakıyorum, bazen; ama sonra hemen silkeleniyorum ve başkalarında fazlasıyla uyuz ve kasıntı duran, bendeyse hiç uyuz ve hiç kasıntı durmayan duruşuma geri dönüyorum. (bilmiyorum belki bende de uyuz ve kasıntı duruyordur ama umurumda mı?)
Madde ile ruhun ayrı şeyler değil, bir bütün olduğunu çok duydum, çok okudum ve içsel olmadığını söylerken , inanan oldu mu sahi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder